Een hart dat open gaat
Met dankbaarheid kijk ik terug op de meditatie.
Een impressie :
Stilte,
Jouw ruimte betreden gaat niet vanzelf:
het vraagt aandacht, keus en lef
om de onrust te laten zijn
de pijn te voelen,
de angst te ervaren.
En door alles heen vast te klampen
Aan de stroom van liefde en een hart dat open gaat.
Sita
Ik kom zeker terug
Van de stilte genieten
Maak mij tot een instrument van uw vrede
Wat was het een prachtige week. Het motto was “Maak mij tot een instrument van uw vrede”. De
stille retraite in de Abdij van de Trappistinnen met de zusters, de mooie kerk, de gebedstijden die mij
bewust maken van de diepere betekenis die het leven heeft vond ik louterend.
Daarnaast waren er de liefdevolle aandacht en warmte van de begeleiding, de themavieringen en de
begeleidingsgesprekken die bijdroegen aan inkeer en het opzoeken van de stilte.
Een thema dat mij bijzonder aansprak was “innerlijke vrede”. Een opening naar rust en stilte in
jezelf, waar Jezus in je woont. Door de stilte kreeg diep verborgen pijn de kans omhoog te borrelen.
Onder begeleiding merkte ik dat Jezus mij vergeeft en dat ik daardoor ook mezelf kon vergeven.
Jezus is met mij, dat is voelbaar aanwezig. Dat heb ik in de retraite heel sterk ervaren en ik ervaar dat
nog steeds, tot op de dag van vandaag. Moeilijke dingen worden hierdoor zachter. Ik hoef het niet
alleen te doen.
Over een franciscaanse retraite
Weldadige stilte
Een Franciscaanse stille retraite is een week of een paar dagen doorbrengen in een klooster met een
groep gelijkgestemden. Je wordt met respect, aandacht en warmte begeleid in je zoektocht naar het
Hogere, naar wie je in je in werkelijkheid bent. De omgeving nodigt uit tot reflectie. In de stilte
gebeuren er dingen aan je waaraan je in de dagdagelijkse beslommeringen niet toekomt.
De gebedstijden in de kerk vormen een natuurlijke bijdrage aan je inkeer. Je leert vertragen, je hebt
de tijd om langer te verwijlen bij een woord, een regel of een thema dat je aanspreekt. Dat kan
louterend voor je werken.
De omgeving nodigt uit tot wandelen. Al wandelend in de stilte, zie je met verbazing hoe de
seizoenen vanzelfsprekend veranderen, hoe de bladeren zich vol vertrouwen laten vallen, hoe zich
bessen en vruchten vormen in de mooiste kleuren. Hoe wonderlijk is dit alles.
Sylvia G.
de stilte zoemt en trilt
de stilte zoemt en trilt
onrust
lopen
voorbij de modder
altijd maar weer gaan –
soms ergens kunnen zijn
kijken, zitten, voelen
hoe de stilte zoemt en trilt
kijken
hoe de koeien rennen
zien
hoe de bladeren glanzen
merken dat de modder opdroogt
niet meer kijken
voelen en stil worden
soms: rust
terwijl de stilte zoemt en trilt
De Hemel glimlacht
en ik glimlach terug
terwijl ik loop en zit
Mathilde
Brecht 2023